Decyzj\u0119 o budowie koksowni w Zdzieszowicach podj\u0105\u0142 koncern Schaffgotsch\u00f3w w 1929 roku. Rok p\u00f3\u017aniej rozpocz\u0119to budow\u0119. W zak\u0142adzie koksowniczym “Deschowitzkokerei der Graflich Schaffgotsch\u2019en Werke”, pierwsz\u0105 60-komorow\u0105 bateri\u0119 typu Still uruchomiono w 1932 roku, a drug\u0105 w 1936 roku. W 1938 roku przy istniej\u0105cej koksowni zapocz\u0105tkowano budow\u0119 zak\u0142adu produkcji benzyny syntetycznej, kt\u00f3ra mia\u0142a by\u0107 wytwarzana metod\u0105 Fischera-Tropscha. Benzyna oraz oleje wytworzone t\u0105 metod\u0105 by\u0142y paliwami niskiej jako\u015bci, wykorzystywano je g\u0142\u00f3wnie jako domieszk\u0119 do innych paliw. Budowa fabryki w Zdzieszowicach zosta\u0142a uko\u0144czona w 1939 roku, pe\u0142ne moce wytw\u00f3rcze zosta\u0142y osi\u0105gni\u0119te w roku 1941. Z powodu niskiej jako\u015bci wytwarzanego paliwa, by\u0142a ona obok zak\u0142ad\u00f3w Hoesch-Benzin GmbH w Dortmund ostatni\u0105 oddan\u0105 do u\u017cytku wytw\u00f3rni\u0105 paliw syntetycznych dzia\u0142aj\u0105c\u0105 wg metody Fischera-Tropscha. Fabryki budowane w nast\u0119pnych latach wykorzystywa\u0142y do produkcji metod\u0119 Bergiusa.
Dzisiaj koksownia Zdzieszowice jest najwi\u0119kszym producentem koksu w Polsce, wytwarzaj\u0105cym ponad 4 mln ton, opr\u00f3cz koksu opa\u0142owego i metalurgicznego, zak\u0142ad wytwarza tak\u017ce gaz koksowniczy, benzol, smo\u0142\u0119 i siarczan amonu. Wi\u0119kszo\u015b\u0107 koksu jest eksportowana.
Metoda Fischera-Tropscha – \u00a0katalityczna reakcja chemiczna tworzenia w\u0119glowodor\u00f3w z mieszaniny tlenku w\u0119gla i wodoru, czyli tak zwanego gazu syntezowego. Celem syntezy jest produkcja paliw p\u0142ynnych. Jedn\u0105 z zalet syntezy jest mo\u017cliwo\u015b\u0107 wytwarzania paliwa wolnego od zwi\u0105zk\u00f3w siarki i azotu.W syntezie Fischera-Tropscha otrzymuje si\u0119 mieszanin\u0119 w\u0119glowodor\u00f3w parafinowych oraz olefin a tak\u017ce alkohole, aldehydy, ketony. Sk\u0142ad produkt\u00f3w zale\u017cy od sk\u0142adu gazu syntezowego, zastosowanego katalizatora (\u017celazo z domieszkami, kobalt) oraz parametr\u00f3w procesu (ci\u015bnienie, temperatury, czas styku gazu i katalizatora). Technologia przetworzenia w\u0119gla do paliw ciek\u0142ych jest procesem dwuetapowym. W pierwszym etapie nast\u0119puje termochemiczne przetworzenie produktu pierwotnego czyli w\u0119gla zmielonego w m\u0142ynach do postaci py\u0142u w\u0119glowego i poddanego wysokiemu ci\u015bnieniu i temperaturze 220\u2013330\u00b0C, w ten sposub uzyskujemy “syngaz”. Wynikiem tego etapu powsta\u0142 gaz – syngaz sk\u0142adaj\u0105cy si\u0119 z tlenk\u00f3w w\u0119gla,wodoru i smo\u0142y. Gaz ten musi zosta\u0107 oczyszczony ze smo\u0142y i spr\u0119\u017cony do 20-70 atmosfer. Nast\u0119pnie spr\u0119\u017cony syngaz przep\u0142ywa przez specjalnie zaprojektowane katalizator sta\u0142y, kt\u00f3ry jest niezb\u0119dny do przeprowadzenia konkretnych reakcji chemicznych.W skutek czego nast\u0119powa\u0142a zmiana po\u0142\u0105cze\u0144 chemicznych i\u00a0z reaktora zaczyna\u0142a p\u0142yn\u0105\u0107 g\u0119sta brunatna ciecz podobna do ropy naftowej.
Metoda Bergiusa –\u00a0katalityczne uwodornianie pod ci\u015bnieniem wysokowrz\u0105cych olei, smo\u0142y, oraz w\u0119gla brunatnego. Uwodornienie w\u0119gla odbywa si\u0119 poprzez rozdrobnienie i zmieszanie go z ci\u0119\u017ckimi olejami, wodorem i katalizatorami w postaci tlenk\u00f3w metali, i wszystko to pod ci\u015bnieniem 300\u2013700 atm oraz w podwy\u017cszonej temperaturze 410-460 \u00b0C. To ma\u0142o skomplikowana technologia, trzeba tylko uwa\u017ca\u0107, aby za bardzo nie rozgrza\u0107 oleju, bo mo\u017ce sko\u0144czy\u0107 si\u0119 nieszcz\u0119\u015bciem, otrzymane produkty zostaj\u0105 rozdestylowane na frakcje alkilowanie i dimeryzacja gazowych w\u0119glowodor\u00f3w. Otrzymywan\u0105 mieszanin\u0119 w\u0119glowodor\u00f3w nazywano \u201ekogazyn\u0105\u201d – Kohle-gas-Benzin w kt\u00f3rej zawarta by\u0142a \u201esyntina\u201d – syntetische Benzin.<\/p>\n\n\n\n
Procesy te zosta\u0142y opracowane i wykorzystane przez Niemcy , ubogie w rop\u0119 i kolonie naftowe, ale bogate w w\u0119giel, do produkcji paliwa p\u0142ynnego, masowo u\u017cywanego przez Niemc\u00f3w i Japo\u0144czyk\u00f3w podczas konfliktu. W ten spos\u00f3b w 1934 r. Ruhrchemie AGS utworzy\u0142a pierwszy zak\u0142ad pilota\u017cowy, a w 1936 r. uprzemys\u0142owiono. Na pocz\u0105tku 1944 r. III Rzesza produkowa\u0142a oko\u0142o 124 000 bary\u0142ek dziennie paliwa z w\u0119gla, co stanowi\u0142o ponad 90% jej potrzeb, transport cywilny nap\u0119dzano wy\u0142\u0105cznie benzynowym ersatzem. Produkcja ta pochodzi\u0142a z 18 zak\u0142ad\u00f3w bezpo\u015bredniego skraplania, ale tak\u017ce z dziewi\u0119ciu ma\u0142ych zak\u0142ad\u00f3w FT, kt\u00f3re produkowa\u0142y oko\u0142o 14 000 bary\u0142ek dziennie. Japonia pr\u00f3bowa\u0142a r\u00f3wnie\u017c produkcji paliw z w\u0119gla, produkcja odbywa si\u0119 g\u0142\u00f3wnie przez koksowanie w niskich temperaturach, bardzo skuteczny i prosty proces. Jednak firma Mitsui zakupi\u0142a od Ruhrchemie licencj\u0119 na proces Fischer-Tropsch na budow\u0119 trzech fabryk w Miike , Amagasaki i Takikawa , kt\u00f3re nigdy nie osi\u0105gn\u0119\u0142y swoich nominalnych zdolno\u015bci produkcyjnych ze wzgl\u0119du na problemy projektowe. W 1944 roku Japonia wyprodukowa\u0142a 114 000 ton paliwa z w\u0119gla, ale tylko 18 000 z nich wyprodukowano w procesie Fischera-Tropscha.<\/p>\n\n\n\nngg_shortcode_0_placeholder\n