Podział Śląska między Polskę i Niemcy, dokonany po pierwszej wojnie światowej postawił obie strony w trudnej sytuacji na wypadek wojny. Ewentualne działania zbrojne musiałyby być prowadzone w silnie zurbanizowanym i uprzemysłowionym regionie. W dodatku dla Niemiec i Polski były to tereny niezwykle ważne pod względem strategicznym. Umocniona pozycja obronna przecinająca obszar Górnego Śląska, stanowiąca niegdyś potężne pasmo warowne, broniące podstawowego rejonu przemysłowego II RP przed agresją III Rzeszy, rozciąga się na odcinku około 60 kilometrów, od miejscowości Przeczyce na północy po miejscowość Wyry na południu. Była to linia umocnień stałych i polowych dodatkowo uzupełniona szeregiem obiektów towarzyszących lub zabezpieczających (w sumie ok. 180 budowli). Dziś stanowi wyjątkowy w skali kraju zabytek polskiej myśli fortyfikacyjnej z okresu międzywojennego. Obiekty Obszaru Warownego Śląsk nie zostały uznane za zabytki i nie zostały wpisane do rejestru zabytków poza schronem dowodzenia obszaru warownego „Śląsk” z 1938 roku w Chorzowie.
