Śladami Festung Oppeln nad Małą Panwią.
Zatrzymanie wojsk radzieckich na linii Wisły dało Niemcom czas na budowę systemu umocnień na terenie pomiędzy tą rzeką a Odrą. Skrzydło południowe, oznaczone jako pozycja Odrzańska ciągnęła się wzdłuż brzegów Odry po Racibórz. Głównymi punktami oporu były miasta Wrocław i Opole oraz pomniejsze: Ścinawa, Brzeg, Koźle i Racibórz. Opole, jako miasto-twierdza, było otoczone podwójnym pierścieniem umocnień i przygotowane do obrony w okrążeniu. Według koncepcji Hitlera miasta-twierdze miały angażować znaczne siły sowieckie, które będą zmuszone do zdobywania ich za wszelką cenę, by uzyskać dostęp do znajdujących się w nich węzłów komunikacyjnych i łącznościowych. Wokół Opola powstały dwa pierścienie umocnień, z których zewnętrzny o długości około 85 km miał za zadanie niedopuszczenie do bezpośredniego ostrzału miasta ogniem artylerii polowej. Pierścień ten rozciągnięto wzdłuż Małej Panwi, obejmując Ozimek, Daniec, Dąbrowice, Falmirowice, Malinę, Chrzowice, Chrząszczyce, Komprachcice, Chróścinę i Wrzoski. Wzmocnienie pierścienia były betonowe schrony bojowe z dwuosobową załogą, chronioną przez zasieki z drutu kolczastego i rowy przeciwczołgowe. W samym Opolu przekształcono niektóre kamienice w silne punkty oporu, zabarykadowano ulice przelotowe oraz zbudowano bunkry i schrony przeciwlotnicze, a także prowizoryczny pas startowy dla samolotów Luftwaffe. Do obrony twierdzy przewidziano jej załogę wzmocnioną o 3 dywizje piechoty, planując obronę przez okres roku. Na taki też okres przygotowano dla wojska zapasy.
A co do samej Małej Panwi częstymi powodziami czyniła duże straty i nieszczęścia. Dla ich uniknięcia, w latach 1580 – 1590, właścicielka tutejszych ziem -Katarzyna Kokosz z domu Koenigsfeid – przy pomocy swoich poddanych wyprostowała koryto rzeki od folwarku Kuchary do młyna w Węgrach. Dzięki temu rzeka płynęła głębszym korytem z mniejszymi zakolami, omijając Kotorze. Do dzisiaj pozostał ślad po rzece w formie stawu za szkołą w kierunku na Jezioro Duże a droga odzwierciedla mniej więcej przebieg Małej Panwi sprzed wyprostowania.
W 1938 roku dom, wiatrak i młyn Walentego Kensego z Kryśliny zniknęły pod wodą na zawsze. Jak wiele innych na obszarze 22 kilometrów kwadratowych pomiędzy Szczedrzykiem, Kotorzem i Turawą. Nie wiadomo kto pierwszy wpadł na pomysł wybudowania zbiornika retencyjnego w okolicach Turawy. Podobno Adolf Hitler w czasie wizytowania Otmuchowa zachwycił się sztucznym akwenem, ale już wcześniej, bo w 1913 roku, prowadzono pomiary geologiczne na Odrze. Przerwała je I Wojna Światowa i ostatecznie zostały ukończone piętnaście lat później. Kiedy Hitler dokonywał aneksji Austrii, do zbiornika w Turawie wlewała się rozszalała woda. Na wałach stali gapie z całej okolicy. Podczas II Wojny Światowej na koronie wału stały działa przeciwlotnicze a wysoko nad ziemią unosiły się balony. W ten sposób chroniono wały przed zbombardowaniem przez samoloty aliantów.W styczniu 1945 roku mieszkańcy zaczęli uciekać z Opola przed nadciągającymi wojskami sowieckimi. Co prawda miasto miało status jednej z twierdz mających zatrzymać Armię Czerwoną, ale w istocie mało kto wierzył, że Festung Oppeln będzie dało się obronić. Atak na Opole rozpoczął się w nocy z 22 na 23 stycznia.
