Pozycja Umocniona Pszczyna była jednym z bardziej ufortyfikowanych terenów w pasie odpowiedzialności Grupy Operacyjnej „Bielsko”. Odcinek o długości 18 km, przed jego skróceniem o 7 kilometrów Lasów Kobiórskich. Prace budowlane przy schronach do wybuchu wojny, we wrześniu 1939 roku, zostały wykonane na różnych etapach. Spośród zaplanowanych 59 żelbetowych schronów polowych i zmniejszeniu ich ilości do 24, na rzecz wzmocnienia obrony Żor i Rybnika, pod Pszczyną w pasie obrony pozycji zasadniczej, głównej, wykonano 14 schronów. Schrony brały udział walkach, te o wysokich numerach w roku 1939, natomiast schrony o niskich numerach, podczas ofensywy Armii Czerwonej, w roku 1945. Powojenny wygląd schronów, ukierunkowany ówczesnymi zimnowojennymi warunkami geopolitycznymi lat pięćdziesiątych, zawdzięczamy saperom z Torunia, którzy je wyremontowali, ukończyli i zabezpieczyli. Obok schronów żelbetowych, znajdujących się na pozycji pszczyńskiej, wykonano także obiekty o konstrukcji drewniano-ziemnej. Nie wszystkie są dostępne.
