Włocławskie zabytki cz.1

Czarny Spichlerz
został zbudowany na przełomie XVIII i XIX w celu magazynowania w nim zboża. W 1814 roku był już własnością mającej dopiero powstać (w 1816 roku) Fabryki Cykorii Ferdynanda Bohma. Po wojnie wchodził w skład Kujawskich Zakładów Koncentratów Spożywczych, obecnie Delecty. W charakterze magazynu był używany do 1980 roku, kiedy to dokonano jego generalnego remontu i adaptacji na cele kulturowe.

Pałac Biskupi
Obecnie relikty średniowiecznego zamku wtopione są w mury pałacu biskupiego. Murowany zamek został wybudowany na miejscu wcześniejszego grodu, który od połowy XIII wieku był główną siedzibą biskupią. Tradycja owych właścicieli sięga więc niemal 750 lat. Budowla położona była na lewym brzegu Wisły a jej północna część sięgała rozwidlenia Wisły i Zgłowiączki.
W połowie wieku XIV ówczesny biskup włocławski Maciej z Gołańczy, rozpoczął budowę zamku murowanego. Prace kontynuowali jego następcy zaliczani wówczas, dzięki piastowanemu stanowisku, do jednych z najbogatszych ludzi w Polsce. Podejmowane przez biskupów w wieku XVI przebudowy, przekształciły zamek we Włocławku w rezydencję. Kolejne wieki zupełnie pozbawiły go cech obronnych zamieniając go w pałac. Obecny wygląd obiekt zawdzięcza pracom z przełomu XIX i XX wieku.

Bazylika Katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Katedra we Włocławku to główna świątynia biskupów kujawskich, a następnie włocławskich, budowana jako jedna z pierwszych katedr gotyckich w państwie polskim, jest miejscem ważnym dla historii Polski i Kościoła, w którego murach znalazło się wiele wyjątkowych dzieł sztuki będących świadectwem działalności fundacyjnej biskupów, członków kapituły katedralnej i kujawskich rodów, od czasów średniowiecznych aż do współczesności.
Ustanowione w XI w. biskupstwo kujawskie z siedzibą do 1123 r. była Kruszwica, należało do ośmiu najstarszych diecezji polskich i cieszyło się prestiżem jednego z ważniejszych w królestwie. Biskup kujawski był w Koronie trzecim co do znaczenia hierarchą średniowiecznego Kościoła polskiego, po arcybiskupie gnieźnieńskim i biskupie krakowskim. Zgodnie z konstytucją sejmową z 1579 r. w przypadku nieobecności prymasa pełnił w czasie bezkrólewia funkcję interrexa. Diecezja kujawska następnie kujawsko – pomorska, kujawsko – kaliska, a wreszcie od 1925 r. włocławska, obejmowała swym zasięgiem w różnych okresach tereny od Gdańska po Częstochowę. Centrum organizacyjnym, administracyjnym i duchowym dla diecezji, niezależnie od zasięgu jej granic, pozostawała katedra włocławska.

Dzwonnica katedralna
Zabytkowa dzwonnica z 1853 r. w stylu neogotyckim zaprojektowana przez Franciszka Tournelle’a znajdująca się przy bazylice katedralnej. 
Dzwonnica miała służyć za pomieszczenie dla największego dzwonu katedralnego, zwanego „Hieronimem”, którego pozostawienie w wieży katedralnej uznano za niebezpieczne dla samej katedry. Dzwon „Hieronim” ważył 3500 kg, zbudowano go w 1604 r. z funduszy Hieronima Rozdrażewskiego i jego imieniem został nazwany. Został przeniesiony do dzwonnicy w 1885 r. W 1878 r. rozpoczęto prace przy nadbudowie wież katedry w ich nowym kształcie, który zachowany jest do dzisiaj. Wieże nakryto szpiczastymi czworobocznymi hełmami. Po umocnieniu fundamentów katedry oraz wzmocnieniu wież, w 1887 r. dzwon został ponownie umieszczony w wieży katedralnej.
15 lutego 1918 r. dzwon katedralny został rozbity przez Niemców i rozgrabiony. 
W 1939 r. w dzwonnicy urządzono „Kiosk Dobrej Prasy”, a następnie w 1963 r. Kiosk „Ruchu”, który funkcjonował tam do 1981 r.

Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Włocławskiej
Rzymskokatolickie seminarium duchowne działające w ramach struktur Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zostało erygowane 16 sierpnia 1569 r. przez ordynariusza kujawsko-pomorskiego bpa Stanisława Karnkowskiego. W momencie założenia było pierwszym seminarium duchownym w Królestwie Polskim.
Brak należytego budynku, trwałego funduszu i zarazy nawiedzające Włocławek nie sprzyjały rozwojowi seminarium. W 1581 r. praktycznie przestało ono istnieć. W 1619 r. seminarium otrzymało własny, piętrowy budynek. Wielkim wydarzeniem dla seminarium włocławskiego było ukazanie się w 1909 r. pierwszego zeszytu czasopisma teologicznego „Ateneum Kapłańskie”.
W ostatnim roku przed wybuchem II wojny światowej w Seminarium Duchownym we Włocławku pracowało 15 księży profesorów oraz kształciło się 120 alumnów. 7 października 1939 r. Niemcy aresztowali wszystkich profesorów i 22 alumnów, którzy nie zważając na niebezpieczeństwa rozpoczęli normalne studia seminaryjne. Aresztowani byli najpierw przetrzymywani w Lądzie, a potem zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie większość z nich poniosła śmierć męczeńską.

Po wojnie seminarium rozpoczęło zajęcia 4 kwietnia 1945 r. na plebanii w Lubrańcu. Jego organizacją zajął się ks. Stefan Wyszyński późniejszy prymas Polski. W maju 1945 r. przeniesiono je do Włocławka. Do 1959 r. nauka trwała 5 lat, a w 1960 r. przedłużono ją do 6 lat. Od 2004 r. działa w ramach Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Most im. Edwarda Śmigłego-Rydza
Kratownicowy most stalowy na Wiśle, łączący Śródmieście z Zawiślem. Wybudowano go w 1937 roku, Edward Śmigły-Rydz uroczyście przeciął wstęgę i otworzył most. W czasie II wojny światowej wojsko polskie 1939 roku wysadziło most w powietrze, został odbudowany przez niemieckie władze okupacyjne w 1944 roku, a następnie przez niemieckie wojsko wysadzony, podczas wycofywania się Niemców z miasta w 1945 roku. Odbudowano go ponownie w roku 1948. Ostatni gruntowny remont przeszedł w roku 2008, w 2009 zainstalowano na nim zielono-bursztynową iluminację zbudowaną na bazie opraw LED. Most mierzy 620 metrów długości i 9 metrów szerokości.