W czerwcu 1942 roku został utworzony na terenie Trzeciej Rzeszy specjalny komitet, który miał za zadanie zająć się budową statków. Nosił on nazwę “Sonderausschuss Betonschiffbau” – “specjalny wydział – budownictwo statków betonowych”. Okręty betonowe budowano głównie w stoczni w Darłowie, z racji ograniczeń wojennych co do użycia stali. Jeden z nich „Ulrich Finsterwalder” o długości 90 metrów, szerokości 15 m i 6,5 metrów zanurzenia oraz pojemności 2947 BRT swój pierwszy rejs odbył w sierpniu 1944 roku. Był to tankowiec przewożący benzynę syntetyczną z fabryki benzyny syntetycznej w Policach do Świnoujścia. Został zbombardowany 20 marca 1945 roku przez radzieckie lotnictwo w porcie w Szczecinie. Po zakończeniu wojny wrak został odholowany do Inoujścia i zatopiony. Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku z inicjatywy koła płetwonurków wrak został podniesiony i rozpoczęto jego transport do Dąbia, gdzie miał służyć jako basen kąpielowy. Jednak ze względów technicznych realizację pomysłu przerwano i statek ponownie został przetransportowany do Inoujścia, gdzie osiadł na mieliźnie i jest atrakcją turystyczną.
