W 1840 roku znajdował się tam zakład hutniczy. Hüttenwerk – był to piec hutniczy wytapiający rudę. Podstawowym surowcem każdego pieca hutniczego jest ruda żelaza i źródło energii cieplnej. Węgiel drzewny niezbędny do pieców dostarczali smolarze, zaś ruda darniowa pochodziła ze złóż miejscowych i dowożona między innymi z Jam, Maciejowic i Biadacza. Dzisiaj jeszcze na rzece przecinającej leśną drogę z Ryczku do Kamieńca i Chałupek czerwonobrunatne zabarwienie koryta rzeki oraz wody, są dowodem występowania tam rudy darniowej. Wytopione żelazo transportowano z Kamieńca do walcowni w Radomilu. Po hucie pozostały ogromne hałdy żużla. Ten szklisty żużel w latach 60-tych XX wieku został użyty jako podsypkę pod drogi leśne. Przed wojną Kamieniec był dużą miejscowością. Działała tam huta szkła, istniała szkoła, gospoda. Dziś znajduje się tam kilka domków letniskowych i ruiny starych, niezamieszkałych budynków. Osada położona jest na brzegu rzeki Budkowiczanki. Nie opodal w lesie Szumiradzkim niemcy wybudowali w latach 30. XX w. tajny kompleks wojskowy, który po II wojnie światowej przejęły wojska rosyjskie. Bliżej wsi Szumirad Rosjanie wybudowali jedno z 6 centrów kontroli Armii Radzieckiej: stanowisko dowodzenia – kryptonim Freza. Natomiast Polacy rozlokowali tutaj specjalną tajną Jednostkę Łączności i wywiadu pod nazwą “24 Polowa Baza Techniczna Wojsk Łączności – JW 2286”, budowana od początku lat 70 przez pułk inżynieryjno-budowlany z Gniezna.
