W odległości około 800 m od Książa, na stromym urwisku, na lewym brzegu Pełcznicy znajduje się Stary Książ zbudowany w latach 1794 – 1797 z inicjatywy Hansa Heinricha VI von Hochberga. Tą XVIII-wieczną budowlę zaprojektował Christian Wilhelm Tischbein stylizując ją na modne wówczas ruiny w stylu gotyckim. Sztuczne ruiny powstały w miejscu prawdopodobnie istniejącego tu w średniowieczu grodu warownego. W pomieszczeniach zamku urządzono szereg sal, m.in. więzienie z izbą tortur, salę sadową, arsenał, sypialnię, galerię obrazów. Zamek służył właścicielom Książa do przyjmowania znamienitych gości i organizowania przyjęć oraz zabaw.
Jednym z elementów zamku był plac turniejowy z lożami i galeriami, a pierwszy turniej odbył się 20 maja 1799r. Popisy oglądało wówczas około 1000 osób, wśród których był John Quincy Adams, poseł amerykański przy dworze królewskim w Berlinie, późniejszy prezydent USA, a także pruska para królewska, która do Książa przyjechała z Bukowca.
W połowie XIX w. zamek przekształcił się właściwie w obiekt turystyczny. Na parterze zamku znajdowała się restauracja, kuchnia i sale noclegowe, a w sezonie letnim ustawiano na dziedzińcu stoły.
Przez Stary Książ przechodziła zagospodarowana trasa turystyczna ze Świebodzic do Szczawna Zdroju. Po drodze znajdowały się punkty widokowe z granitowymi ławami, kilka gospód, a drogi były stale ulepszane. Przez długi czas Stary Książ pełnił więc rolę muzeum, którego wnętrza były wyjątkowo bogato wyposażone, a oprowadzał po nich początkowo za napiwek, a potem za niewielką opłatą kasztelan.
W maju 1945 r., gdy w Książ przejęli żołnierze Armii Radzieckiej zamek doszczętnie spłonął. Do dziś zachowane są niewielkie fragmenty głównego budynku, kaplicy i wieży, dwa portale renesansowe oraz ostrołukowe okna.
