Zespół pałacowo-parkowy w Ostromecku składa się z dwóch pałaców i 38-hektarowego parku. Mniejszy z nich to barokowy Pałac Stary, zwany też Myśliwskim lub Pałacem Mostowskich, pochodzący z połowy XVIII wieku. Z jego okien i tarasu rozpościera się widok na dolinę Wisły oraz rezerwat przyrody Wielka Kępa Ostromecka. Większy zwany Pałacem Nowym lub Pałacem Schönbornów to rezydencja w stylu neoklasycystycznym wybudowana w latach 1832–1848 i wzbogacona na przełomie XIX/XX w.
Po I rozbiorze Polski w 1772 roku Ostromecko zostało wcielone do Królestwa Prus. Na początku 1807 roku w Ostromecku pojawiły się wojska francuskie. Pruską administrację usunięto, a miejscowość znalazła się w departamencie bydgoskim Księstwa Warszawskiego. W czerwcu 1812 roku przez Wisłę koło Ostromecka przeprawiał się Napoleon Bonaparte podążając na wojnę do Rosji. Po kongresie wiedeńskim w 1815 roku Ostromecko i okolice wcielono spowrotem do Królestwa Prus. W 1904 roku przy okazji swej wizyty na Pomorzu, Ostromecko odwiedził po raz drugi Wilhelm II Hohenzollern, gdzie był z przepychem podejmowany w Pałacu Nowym. W 1920 roku Ostromecko na mocy traktatu wersalskiego zostało włączone w skład państwa polskiego. Ordynacją ostromecką zarządzał hrabia Joachim von Alvensleben – obywatel polski, narodowości niemieckie. W okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej, w Ostromecku kwaterowała jednostka saperów, która 2 września 1939 roku wysadziła w powietrze kilka przęseł mostu fordońskiego. 4–5 września 1939 roku do majątku wkroczyli Niemcy. Członkowie miejscowego Selbstschutzu dokonali aresztowań i mordów na ok. 60 Polakach, wpisanych wcześniej na listę likwidacyjną. Część osób zesłano do obozów koncentracyjnych, innych rozstrzelano w okolicznym lesie. W 1940 roku w ostromeckim Pałacu Starym utworzono obóz dla jeńców angielskich, a od wiosny 1944 roku w pomieszczeniach pałacowych, przypałacowych, barakach, a nawet w mieszkaniach miejscowej ludności kwaterowało wojsko niemieckie. W Pałacu Nowym zakwaterowano jednostkę nasłuchu radiowego Wehrmachtu oraz oddział ukraiński. Po II wojnie światowej dla majoratu ostromeckiego zastosowano przepisy z 1944 roku o reformie rolnej i na ich podstawie przejęto majętności rodu Alvenslebenów-Schonbornów na rzecz Skarbu Państwa. W 1945 roku pałace, park i mauzoleum Avenslebenów zostały splądrowane przez żołnierzy Armii Radzieckiej oraz okoliczną ludność. W 1946 roku Komisja likwidacyjna mienia poniemieckiego przydzieliła obydwa pałace oraz cztery domy mieszkalne, dom administracyjny, dom ogrodnika, park i cześć ziemi ornej Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu dla Dzieci i Młodzieży Słabosłyszącej i Niesłyszącej w Bydgoszczy, który tu funkcjonował do 1989 roku. W Starym Pałacu mieściła się szkoła, zaś w Nowym internat i biura. W latach PRL obiekt częściowo zdewastowano. Zabytkowe parkiety pokryto płytkami, ściany – boazerią ze sklejki, kominki zamurowano, a stiuki pokryto kilkoma warstwami farby olejnej.
