Dębowy Folwark. We wrześniu 1944 r. sytuacja Niemców na frontach stawała się coraz trudniejsza. Z tego powodu zadecydowano o prowadzeniu walki podziemnej na okupowanych terenach Niemiec. W ramach tzw. planu Werwolf na przełomie roku 1944 i 1945 rozpoczęto werbunek starannie wyselekcjonowanych ochotników. Przeszli oni szkolenia w specjalnych ośrodkach przygotowawczych, między innymi we Wrocławiu i Nysie. Opolska grupa Werwolfu działał na terenie obejmującym Opole, Strzelce Opolskie i Olesno. Grupa liczyła 30 osób i była podzielona na kilkuosobowe podgrupy. Zajmowali się szerzeniem propagandy antypolskiej, gromadzeniem broni, aktach sabotażu, próbach szpiegostwa ale także dywersji i terroru. Nie które grupy organizowały punkty przerzutowe i udzielały schronienia agentom i “Organizacji Gehlena”. Dębowy Folwark było jedną z kryjówek organizacji „Schwarzer Wolf von Hubertus”, pod dowództwem Floriana Ibroma. Czarne Wilki były jedną z największych organizacji niemieckich, która w dodatku działała najdłużej.
Jako oficer wydziału operacyjnego był jednym ze współautorów planu ataku III Rzeszy na ZSRR. W kwietniu 1942 w stopniu podpułkownika przejął kierowanie wydziałem Obce Armie Wschód “Fremde Heere Ost” w Sztabie Generalnym Wojsk Lądowych (OKH), który miał siedzibę w Mamerkach. W grudniu 1944 awansowany do stopnia generała-majora. Gehlen przebywał zwykle w Mamerkach, chociaż jego placówka wywiadu znajdowała się w Twierdzy Boyen w Giżycku. Tam zbierano informacje na tematy związane z sytuacją wojskową i przygotowywano agentów na teren ZSRR. W twierdzy Boyen przygotowywano kadrę na potrzeby Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej. W 1945 Gehlen zabezpieczył archiwa Wydziału Obce Armie Wschód i ukrył je w starej kopalni na terenie Bawarii, by mogły stać się argumentem na rzecz zwolnienia. Wkrótce po dostaniu się do niewoli zwrócił się do władz amerykańskich z przygotowanym oświadczeniem: Jestem głównodowodzącym Grupy Armii Wschód w kwaterze głównej wojsk niemieckich. Mam do przekazania informacje o najwyższym znaczeniu dla waszego rządu. Mimo takiej postawy i złożonej propozycji został niebawem osadzony wraz z innymi niemieckimi więźniami w obozie w Salzburgu. Do czasu … Gehlen przybył do Fort Hunt, niedaleko Waszyngtonu, na pokładzie wojskowego samolotu DC-3 po kilkunastu dniach od zakończenia II wojny światowej. Dla Amerykanów stał się ważnym źródłem informacji na temat Rosjan i ich potencjału militarnego, gdyż jako jeden z najważniejszych oficerów Hitlera na froncie wschodnim kierował rozległą i dobrze zorganizowaną siatką nazistowskich szpiegów działających na szkodę Armii Czerwonej i całego ZSRR. Z upoważnienia Amerykanów Gehlen przystąpił latem 1945 do tworzenia służby wywiadowczej o nazwie “Organizacja Gehlena”. Organizacja ta stanowiła podstawę utworzonej w 1956 w Niemczech Federalnej Służby Wywiadowczej “Bundesnachrichtendienst”. Reinhard Gehlen stał na jej czele przez 12 lat, od 1956 do 1968. Wyolbrzymione raporty na temat siły militarnej Związku Radzieckiego spowodowały zaostrzenie stosunków pomiędzy wrogimi sobie blokami i eskalację zimnej wojny do niebezpiecznych granic . Na podstawie tych raportów amerykańscy wojskowi, analitycy z CIA i wywiadu wojskowego domagali się od Kongresu zwiększenia budżetu na obronność. Do współpracy z Amerykanami Gehlen zaangażował wbrew pierwotnym ustaleniom byłych gestapowców i SS-manów. Organizacja Gehlena stanowiła przykrywkę dla ODESSY, podziemnej organizacji założonej w celu zachowania pokonanej III Rzeszy.
