Z dniem 1 czerwca 1943 r. w bezpośredniej bliskości Sieradza, przemianowanego na Schieratz, Niemcy wydzielili „Heerengutbezrik Schieratz” czyli okręg terenów wojskowych. W czasie wojny z Związkiem Radzieckim na poligonie ćwiczyły dywizje czołgów, także Waffen-SS, przed skierowaniem na front. Taka jednostka bojowa przebywała tutaj od 2 tygodni do miesiąca, ćwicząc współdziałanie różnych rodzajów broni. Przebywali w służbie niemieckiej tu także okresowo Węgrzy, Włosi i własowcy. Gdy okolice Blizny zostały zagrożone zbliżającym się frontem, w sierpniu 1944 r. Niemcy na sieradzki poligon skierowali bomby latające V-1 z wyrzutni w Wierzchucinie na Pomorzu. W okolice sieradzkiego poligonu wystrzelono ok. 100 tych pocisków. W miejscach ich upadku powstawały doły o promieniu ok. 50 m i 15-25 m głębokości. W sierpniu 1944 r. teren poligonu włączono w linię obrony zwaną „wałem Himmlera”. W prymitywnych warunkach zatrudniono tysiące ludzi z okolic Łodzi, Kalisza i wielu innych miejscowości, w celu kopania rowów przeciwczołgowych, transzei i innych polowych umocnień, które jednak nie odegrały żadnej roli w czasie ofensywy Sowietów. Betonowe schrony bojowe, bierne, obserwacyjne i nieznanego przeznaczenia, strzelnice, drogi i pasy betonowe do dziś pozostały na polach wsi: Bogumiłowa, Jezior, Monic, Dębołęki, Stefanów Ruszkowski. Betonowe pasy dla czołgów służą obecnie jako ulice miasta: 1 Maja, Józefa Oxińskiego, Michała Wołodyjowskiego…
