W połowie lat trzydziestych na wschodniej granicy Niemiec zaczęła powstawać jedna z najpotężniejszch i w zamyśle planistów najnowocześniejszych linii fortyfikacji stałych w Europie, nazywana Festungsfront Oder Warthe Bogen. Fortyfikacje te ciągnęły się od zakola Warty pod Gorzowem aż do Odry. W części północnej miały łączyć się z Pommernstellung czyli Wałem Pomorskim. Na południu łączyły się z umocnieniami Linią Odry czyli Oderstellung.
Początkowo jednak powstał plan budowy linii zapór. Od 1932 roku budowano w najbardziej zagrożonych miejscach pozycji małe schrony bojowe nazywane nieoficjalnie Hindenburg Stand. Tak zabezpieczono większość ważnych z punktu widzenia strategicznego przepraw przez rzeki i kanały oraz najważniejsze drogi prowadzące na zachód. W międzyczasie postępowały prace przy wznoszeniu rozbudowanego systemu hydrotechnicznego w postaci zapór, jazów, kanałów taktycznych i mostów fortecznych. W latach 1935 -1936 wzmocniono pozycję dodatkowymi schronami Pz.W. W tym też czasie powstał główny obiekt Grupy Warownej Ludendorff, którego zadaniem była obrona mostu i kontrolowanie ogniem ckm-ów doliny Obry. Tak się złożyło że jego budowa była początkiem budowy Festungsfront Oder Warthe Bogen (MRU) czyli prawdziwego frontu ufortyfikowanego.
