W drugiej połowie XVIII w. miejscowość znajdowała się w rękach Wielopolskich, od których na początku wieku XIX kupił ją hrabia Józef Wodzicki. Po kilkunastu latach Wodzicki sprzedał ją Ignacemu Zielińskiemu. I właśnie Zieliński był inicjatorem wzniesienia w latach 1827-28 murowanego, klasycystycznego dworu. Budynek był średniozamożną siedzibą ziemiańską.
W XVIII wieku folwark pełnił funkcję wytwórczo – rolniczą i pod władaniem Zielińskiego zaczął przybierać formę bardziej reprezentacyjną, otoczoną ogrodem, mniejszym parkiem oraz oficynami, mającymi służyć gościom.
Charakter rezydencji, dwór przybrał wraz z nowym właścicielem – Władysławem Kępińskim. Kępińscy byli tutaj panami do czasów II wojny.
Dwór to również miejsce związane z Józefem Piłsudskim. Mocno schorowany Marszałek wypoczywał tu we wrześniu 1934 r., na osiem miesięcy przed śmiercią.
W czasie wojny w dworze, po wywiezieniu właścicieli do obozu koncentracyjnego, mieścił się obóz dla niemieckich dziewcząt. Po wojnie Kępińscy utracili majątek a na bazie zabytkowego zespołu dworskiego powstała szkoła rolnicza, która po wzniesieniu nowego obiektu szkolnego i internatu,opuściła te mury w roku 1970. Budynek dworski przeznaczono na cele mieszkalne.
