Kościół klasztorny Św. Trójcy powstał na przełomie XII i XIII w. Konsekrowany był w 1216 r. Centralną budowlą jest kościół Św. Trójcy. Wzniesiony został z granitowych ciosów jako trójnawowa bazylika z transeptem i kaplicami, z dwiema cylindrycznymi wieżami przy prezbiterium oraz dwuwieżowym masywem zachodnim. Należał do opactwa norbertanek.
Przebudowa w poł. XV w. zniekształciła romańską bryłę bazyliki. Nakryto wtedy nawy gotyckimi sklepieniami, a romańskie kolumny obmurowano w gotyckie filary. W XVIII w. nadano kościołowi, m.in. fasadzie frontowej, formy barokowe, dobudowano od południa kaplice.
