Budowa lotniska rozpoczęła się w 1936 roku, a otwarcie nastąpiło rok później. Oficjalnie miało to być lotnisko sportowe miało to być lotnisko sportowe, w praktyce było lotniskiem bojowym, zaplanowanym przez Wehrmacht. Podobne powstały m.in. w Kamieniu Śląskim, w Otmicach-Izbicku czy Ligocie Dolnej koło Góry św. Anny. Dużym atutem była bliskość granicy z Polską około 15-20 minut lotu. Pole startowe miało powierzchnię 800 na 750 metrów. Wraz z płytą wybudowano szereg budynków, niektóre istnieją do dziś. Było tu kasyno oficerskie, szpital polowy, izba chorych, stodoły i budynki gospodarcze, magazyny, garaże, 23 bunkry magazyny. Powstały również trzy hangary tunelowe. Doprowadzono również linię kolejową, a samo lotnisko miało być samowystarczalne.
1 września 1939 r. o godzinie 14.15 z lotniska w Polskiej Nowej Wsi wystartowały samoloty 6. eskadry II/77 StG, z zadaniem zbombardowanie stacji kolejowej w Siemkowicach oraz szlaków kolejowych na długości od Warty aż po rozgałęzienie torów Wieluń – Szczerców. Zadanie zostało wykonane. Lotnisko było wizytowane przez Adolfa Hitlera oraz Hermanna Göringa. Tak że w roku 1939 roku na terenie obiektu utworzono szkołę lotniczą. Szkoła działała do końca 1944 roku. Ostatnie niemieckie jednostki były to estońskie oddziały Waffen-SS, po ostrzale Armii Czerwonej opuściły je bez walki 19 marca 1945.
Po wojnie na tym terenie powstała Polska jednostka JW 5362 jako Tymczasowy Magazyn Przechowania i Konserwacji Samolotów Rezerwowych.
Obecnie część bazy służy za składnicę sprzętu wojskowego, głównie czołgów, wyrzutni rakietowych i wozów technicznych.
