Fort pośredni IVa Waldersee II
Fort zbudowano w latach 1878–1881. W latach 1887–1890 został gruntownie zmodernizowany. Mury i sklepienia budowli podziemnych zostały wzmocnione, a kaponiery broniące fos zostały przebudowane na nowoczesne rewersowe i połączone z dziedzińcem fortu za pomocą korytarza pod fosą. Do wybuchu I wojny światowej wprowadzono różne drobne modyfikacje, np. betonowe schrony-wartownie na drodze krytej. W 1939 roku na przedstoku zbudowano niewielki betonowy schron obserwacyjno – bojowy. Po II wojnie fort został wysadzony i częściowo rozebrany; zachował się duży fragment koszar oraz murowane części kaponier rewersowych wraz z podziemnym korytarzem.
Strzelnica piechoty nad Wartą
Oprócz typowych fortyfikacji, twierdza miała też liczne budowle pomocnicze, takie jak koszary, magazyny, place ćwiczeń czy strzelnice. Strzelnica piechoty nad Wartą powstała w latach 60. XIX wieku. Miała 7 torów strzeleckich zakończonych ziemnymi kulochwytami, w grupach po 5 i 2 tory. Strzelnica leżała w pasie obronnym twierdzy fortowej, więc w latach 1887–1890 zbudowano na jej terenie schron dla kompanii piechoty. Po wybuchu I wojny światowej twierdza została zmobilizowana, a rozbudowa uzbrojeniowa objęła też strzelnicę. Powstały rowy strzeleckie, przed nimi pas przeszkód, a za nimi system schronów połączonych rowami łącznikowymi. Teren strzelnicy to niezwykły, zapis osiemdziesięcioletnich przemian, jakie zachodziły w poznańskiej twierdzy. Jest to jeden z ostatnich obszarów nieprzekształconych od 1945 roku.
Schron piechoty J2 IV
Był rozwinięciem wzorcowego projektu z 1887 roku. Miał sześć pomieszczeń, w których mieściła się kompania piechoty, czyli 250 żołnierzy i kilku oficerów. Izby żołnierskie były wyposażone tylko w ławki i półki. Oficerowie mieli do dyspozycji łóżka, lecz ich pomieszczenie pełniło też różne funkcje dodatkowe. Do schronu prowadziło pięć wejść.
schron artyleryjski dla czterech baterii A2 IV
