Pierwotne plany budowy umocnień na odcinku “Mikołów” nie przewidywały fortyfikacji żelbetowych w okolicy rzeki Kłodnicy i potoku Jamna. Jednak w wyniku wizji lokalnej dokonanej w kwietniu 1939 r. przez dowódcę Armii “Kraków”, nastąpiła zmiana koncepcji umocnień. Między innymi dodano pozycje polową nad Jamną. Zmiany te doprowadziły jednak do opóźnienia rozpoczęcia prac na tym odcinku. Dlatego też, w momencie wybuchu wojny, tylko nieliczne obiekty zostały ukończone. Główną przeszkodę na tym odcinku miały stanowić rozlewiska i zabagnienia. W tym celu na Kłodnicy i Jamnie wykonano prace hydrotechniczne mające na celu spiętrzenie i rozlanie wody. Niestety do naszych czasów nie dotrwały gdyż wykonano je z drewna. Dalsza obrona oparta była na rozbudowanych umocnieniach ziemnych ciągnących się prawie na całym terenie lasów Panewnickich. Ich wzmocnienie miały stanowić żelbetowe, polowe schrony piechoty. Powstały tylko cztery takie obiekty. Na południowym skraju pozycji, bardziej jako łącznik z pododcinkiem “Śmiłowice”, powstał większy obiekt zaliczany do schronów ciężkich.
1 – N50 13 54.0 E18 52 47.0 2 – N50 13 35.1 E18 52 45.1 3 – N50 12 48.5 E18 52 30.7
