Sercem parku solankowego są tężnie solankowe, które zachwycają, konstrukcją oraz dobroczynnym wpływem na zdrowie. Inowrocławska tężnia ma kształt dwóch połączonych ze sobą wieloboków o długości 300 metrów. Solanka spływa po gałązkach tarniny i dzięki temu ostatecznie odparowuje. W ten sposób wokół inhalatorium tworzy się aerozol służący profilaktyce i wspomaganiu leczenia schorzeń górnych dróg oddechowych, chorób tarczycy, schorzeń alergicznych skóry, obniżaniu poziomu ciśnienia tętniczego. Na szczycie tężni solankowych znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać przepiękną panoramę Parku Solankowego i częściowo Inowrocławia.
Już w okresie rzymskim (II-IV wiek) na terenie obecnego Inowrocławia zastosowano nieznane w innych ośrodkach solowarskich w Europie budowle przypominające współczesne tężnie, które na nowo „wymyślono” dopiero w XIX w. Po analizie badań prowadzonych przez ostatnie kilkanaście lat przez zespół archeologów z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu stwierdzono, że odkryte przez naukowców pozostałości są bez wątpienia najstarszymi tężniami solankowymi w Europie.
