Góra Skobla to wzniesienie w Biebrzańskim Parku Narodowym. Jest to najwyższe wzniesienie w okolicy, a jego nazwa pochodzi od nazwy osobowej Skobielew. Nadali ją w połowie XIX wieku Rosjanie podczas budowy twierdzy Osowiec. Góra Skobla (118,4 m) wznosi się po południowej stronie rzeki Biebrzy. Ku dolinie Biebrzy opada stromym stokiem o wysokości względnej około 12 m. Jest porośnięta lasem. W lesie tym znajdują się pozostałości betonowych bunkrów twierdzy Osowiec. Teren, po którym prowadzi ścieżka, jest nieodłącznie związany z historią. W 1882 roku rozpoczęto tu budowę pierwszych umocnień Fortu I Twierdzy Osowiec. Budowę wszystkich fortów zakończono w 1892 roku.
Twierdza Osowiec posiada rozbudowany system fortyfikacji, w tym forty, które pełniły funkcje schronów bojowych. W okresie międzywojennym, po przejęciu twierdzy przez Wojsko Polskie, przeprowadzono modernizację i rozbudowę istniejących fortyfikacji, adaptując je na potrzeby polskie i budując nowe obiekty, to właśnie te powyżej opisane schrony bojowe.
Fortyfikacje te były kluczowym elementem strategicznym, stanowiącym część systemu obronnego ziemi łomżyńskiej.
Do dziś można odnaleźć liczne pozostałości historycznych schronów i fortów, które są świadectwem czasów, w których stanowiły one kluczowe punkty obrony twierdzy.
