Po II wojnie światowej w lasach obok wsi powstała radziecka baza wojskowa będąca częścią systemu łączności troposferycznej BARS. Początkowo baza składała się z jednego bunkra będącego Punktem Dowodzenia PGWAR – Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej. Obiekt miał przetrwać potencjalne bombardowanie artylerii i lotnictwa. W latach osiemdziesiątych na wydmie śródlądowej Piaszczysta Góra wybudowano drugi bunkier – Punkt Dowodzenia “MGŁA”. Było to najprawdopodobniej Zapasowe Stanowisko Dowodzenia Zachodnim Teatrem Działań Wojennych. Oba bunkry to dwupoziomowe schrony przeciwatomowe, które posiadały wyposażenie chroniące przed atakiem chemicznym. Cały kompleks ogrodzony był drutem kolczastym o kilkunastu kilometrowej długości, a urządzenia wykorzystywane w bazie objęte były ścisłą tajemnicą. Poza ogrodzeniem znajdowało się lądowisko dla śmigłowców. Obiekty były otoczone 12 km długości ogrodzeniem z drutem kolczastym, wsparte ogrodzeniem pod napięciem. Dodatkowo wokół obiektu mogły biegać na stalowych linkach psy. Obiekty zmieniały swoje przeznaczenie, jednak głównym zadaniem kompleksu w Wilkocinie było funkcjonowanie stacji nadawczo – odbiorczej.
8 kwietnia 1991 rozpoczęto oficjalne usuwanie wojsk PGWAR z terenów Polski. Od tamtej pory liczba wojsk radzieckich w Polsce malała. Ostatni transport żołnierzy radzieckich przekroczył granicę w Terespolu o godzinie 9:20 18 września 1993 roku.
