Blisko sto biblijnych obrazów pokrywa niemal szczelnie ściany kościoła św. Jakuba Apostoła w Małujowicach. Niezwykła świątynia, będąca najważniejszym punktem na Szlaku Polichromii Brzeskich, nazwana jest “śląską Sykstyną”.
Na polach między Małujowicami, Zielęcicami, Skarbimierzem i Potokiem Pępickim, czyli głównie na terenie dzisiejszego lotniska,10 kwietnia 1741 rozegrała się najsłynniejsza bitwa wojen śląskich, znana jako bitwa pod Małujowicami albo bitwa pod Mollwitz.
Młody wtedy król Prus, Fryderyk II Wilhelm, wraz z feldmarszałkiem von Schwerinem stawili czoło amii austriackiej dowodzonej przez feldmarszałka von Neipperga. Pruski monarcha nie wykorzystał możliwości zaskoczenia przeciwnika, co spowodowało atak austriackiej konnicy, która ominąwszy atak grenadierów rozbiła prawe skrzydło pruskiej armii, która w popłochu zaczęła opuszczać miejsce bitwy. Znajdował się tam również Fryderyk II, który po namowie von Schwerina opuścił bitwę i skierował się w stronę Opola. Feldmarszałek widząc nieudolność dowódczą króla sam podjął się dowodzenia, co sprawiło że ponownie sformował bojowe szyki wśród grenadierów i piechoty. Prusacy z dużym impetem zaatakowali armię von Neipperga. Wolno odpierający atak Austriacy nie poradzili sobie z ciągłym ostrzałem, co sprawiło że odtrąbiono sygnał do odwrotu.
W bitwie zginęło ok. 4,7 tys. Prusaków oraz ok. 4,5 tys. żołnierzy austriackich. Bitwa ta była początkiem kilkuletniej wojny, która miała zakończyć się prawie dwustuletnim panowaniem Prusaków na terenie Śląska. Bitwa miała też znaczenie polityczne gdyż potwierdziła militarne aspiracje Prus do roli mocarstwa w Europie. Kilka dni po niej Fryderyk II kazał zbombardować bezbronny wówczas Brzeg, gdzie zniszczono wtedy znaczną część miasta. Rok później we Wrocławiu 11 czerwca 1742 r. podpisano układ pokojowy, który zakończył I wojnę śląską. Obecnie bitwę upamiętnia pamiątkowa tablica informacyjna znajdująca się obok kościoła św. Jakuba w Małujowicach.
Na północ-płn.wsch. od wsi w odl. ok. 2km od kościoła Św. Jakuba wzniesienie Wronie Wzgórze z ruinami domu młynarza i wiatrakiem, oraz zachowana w dobrym stanie (choć wyschnięta) studnia z kamieni polnych. Według tradycji z tego miejsca Fryderyk II dowodził w trakcie bitwy i kierował oblężeniem Brzegu.
