W 1952 utworzono 13 Dywizję Artylerii Obrony Przeciwlotniczej. Początkowo w skład Dywizji wchodziło pięć pułków artylerii obrony przeciwlotniczej 85, 89, 90, 96, 97, później cztery pułki 85, 89, 96 i 97. Dywizja wyposażona była w armaty przeciwlotnicze. W 1962 zmieniono nazwę na 13 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich. Zmieniono podstawowe uzbrojenie z armat przeciwlotniczych na przeciwlotnicze zestawy rakietowe. W 1967 ponownie zmieniono nazwę na 1 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich. W 1991 ostatecznie zmieniono nazwę na 1 Brygadę Rakietową Obrony Powietrznej.
W skład 1 Brygady Rakietowej OPK wchodziły:
Dowództwo w Bytomiu
11 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Kuźnia Raciborska zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M „Wołchow”
12 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Zimna Wódka, na północ od Kędzierzyna zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M „Wołchow”, miejsce postoju zestawu pozoracyjnego „KOBRA”
13 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Lubliniec zestaw S-75 „Dźwina”
14 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Woźniki, na północ od Pyrzowic S-75 „Dźwina”, przeniesiony do Gliwic S-125 NEWA SC
15 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Zawiercie-Ciągowice zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-75M „Wołchow”
16 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Bukowno
17 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Libiąż zestaw S-75 „Dźwina”, zamiana na zestaw S-125 NEWA 1985–1986, później modernizacja do S-125 NEWA SC
18 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Pszczyna
19 dywizjon Techniczny Obrony Powietrznej JW 1601 – Gliwice 1962-1999
20 dywizjon techniczny – Hutki
31 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Kórnik S-125 NEWA SC
72 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Oświęcim S-125 NEWA SC
73 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Oświęcim S-125 NEWA SC
74 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Czarków – Kobiór przeniesiony do Gliwic S-125 NEWA SC
75 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Przezchlebie na północ od Gliwic S-125 NEWA SC
76 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Poznań S-125 NEWA SC
77 dywizjon rakietowy obrony powietrznej – Murowana Goślina S-125 NEWA SC
Wyposażenie w sprzęt bojowy zmieniało się na przestrzeni lat. Powodem zmian, oprócz rozwoju techniki, były zmiany podstawowych zadań jednostki. I tak na przykład na stanie dywizjonów od ich powstania, były:
armaty przeciwlotnicze kalibru 85 mm wz. 1939
armaty przeciwlotnicze kalibru 37 mm wz. 1939
armaty przeciwlotnicze kalibru 57 mm S-60
przeciwlotnicze zestawy rakietowe Dwina
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Dźwina” SA-75
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Newa” S-125, S125M
przeciwlotnicze zestawy rakietowe „Wołchow” S-75M, S-75W.
13 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej był pododdziałem Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych stacjonujący w Lublińcu, podlegał dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon został rozformowany w 1998 roku. Zgodnie z rozkazem MON nr 005/Oper. z dnia 28 stycznia 1961, następnie zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 0012/Org. z dnia 9 lutego 1962 i rozkazem dowódcy 1 Korpusu OPK Nr 0030/Org. z 26 marca 1962, przystąpiono do formowania 13 Dywizjonu Ogniowego Artylerii Rakietowej na bazie rozformowanych 96 i 89 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej. Zasadniczym sprzętem bojowym dywizjonu był PZR SA-75 Dźwina. Dywizjon włączony został w system dyżurów bojowych Wojsk Obrony Powietrznej Kraju razem z 13 Dywizją Artylerii Obrony Przeciwlotniczej w 1964 roku.
