Fortyfikacja używana w czasie II wojny światowej jako bariera przeciwczołgowa. Tworzyły ją żelbetowe konstrukcje w kształcie ostrosłupa ściętego wysokie na 90–120 centymetrów. „Zęby” były ustawiane w kilku rzędach na wspólnym fundamencie. Budowle te miały spowolnić czołgi przeciwnika na tyle, że stawały się łatwym celem dla oddziałów przeciwpancernych.
