Pierwsi osadnicy żydowscy pojawili się w Krzepicach w XVII wieku.
W 1730 r. poświęcono pierwszą, drewnianą synagogę, a w roku 1795 w związku ze wzrostem liczby wyznawców judaizmu, na terenie miejscowości utworzono odrębną dzielnicę żydowską zwaną Nowokrzepice. Ludność żydowska zajmowała się głównie krawiectwem, czapnictwem oraz wyrobem dywanów.
Początek drugiej wojny światowej oznaczał stopniowe wyniszczanie krzepickich Żydów. W 1939 r. starsza z synagog została uszkodzono przez bombę, co ostatecznie doprowadziło do jej rozebrania. Rok później rozpoczęła się wysyłka młodych osób pochodzenia żydowskiego do obozów pracy. W 1941 r. okupant utworzył w Krzepicach otwarte getto dla Żydów, na czele którego stanęła Rada Starszych, porządku pilnowała żydowska policja porządkowa. W czerwcu i lipcu 1942 r. Niemcy w dwóch transportach wysiedlili mieszkańców getta, kierując ich do KL Auschwitz-Birkenau.
Cmentarz żydowski w Krzepicach powstał na przełomie XVII i XVIII wieku. Usytuowany jest mniej więcej 700 m od synagogi w Nowokrzepicach i około 150 m od rzeki Liswarty. Krzepicki cmentarz jest unikatowy. Jest to jedno z największych skupisk żeliwnych macew w Europie – tych osobliwych nagrobków było tam ponad czterysta sztuk.
Większość z krzepickich macew żeliwnych była wykonana w hucie Kuźnicy Starej, która w XIX w. przez pewien czas znajdowała się w rękach Żydów. Niestety po wojnie kirkut ulegał stopniowej dewastacji. Zdarzały się przypadki kradzieży żeliwnych macew i wywożenia ich do punktu skupu złomu.
