Wagonownia powstała w drugiej połowie XIX wieku. Budynek był w użytkowaniu do końca XX wieku. Ma około 150 lat. To świadek gwałtownego rozwoju kolei od drugiej połowy XIX wieku do początku XX wieku.
Dawna lokomotywownia na 12 stanowisk, po elektryfikacji stała się wagonownią.
Stacja Groszowice jest stacją rozrządową dla ruchu towarowego i pasażerskiego. Jej powstanie sięga koncepcji budowy kolei górnośląskich kiedy ogłoszono w 1845 r. budowę kolei Opole – Groszowice – Chorzów przez Gogolin jako budowę kolei prywatnej. Linię tę otwarto 1.01.1857 r. Przystanek w Groszowicach powstał dopiero w 1878 r.
Silny wpływ na rozbudowę stacji miał rozwój przemysłu cementowego w okolicach Groszowic, rozpoczęty w 1872 r. Przebudowy dworca przeprowadzono w latach 1892, 1910 i 1927 r. W bliskości stacji budowano domy mieszkalne dla pracowników kolejowych. Pierwszy powstał w 1902 roku, kolejny w 1913 roku i ostatni w 1930 r. W latach 1929/30 powstała kolonia domów jednorodzinnych z ogrodami przy ul. Przyjaźni w Nowej Wsi Królewskiej.
W latach 30 przez stację przetaczało się aż 49 pociągów osobowych na dobę, z tego w kierunku Opola – 15, w kierunku Wrocławia – 7, w kierunku Kędzierzyna – 15 i w kierunku na Strzelce – Bytom – 12.
Pod koniec stycznia 1945 r. Groszowice wraz ze stacją zostały zajęte przez Armię Czerwoną.
W roku 1960 oddano do eksploatacji zelektryfikowane połączenie Gliwice – Opole – Wrocław.
W latach dziewięćdziesiątych zaczęła drastycznie maleć ilość przewozów koleją. Nastąpiła również restrukturyzacja PKP. Wiele obiektów kolejowych straciło znaczenie i zaczęło zamieniać się w ruinę. Tak też się stało w Groszowicach. Zamknięto wagonownię, niepotrzebna stała się infrastruktura w postaci wież ciśnień czy innych urządzeń.
Dodaj komentarz