Przez środek łuku Mużakowa płynie Nysa Łużycka. Obszar ten był w przeszłości terenem silnej działalności człowieka. Efektem tego są liczne jeziorka, pozostałości po eksploatacji węgla brunatnego.
Jadąc do niemieckiej nadgranicznej miejscowości Forst, trafiamy na szeroką brukowaną drogę z chodnikami i zjazdami, które prowadzą donikąd. Po lewej stronie w głębi lasu mijamy pomnik. Stoi on w dawnym parku miejskim. Pomnik ten to obowiązkowy w każdym niemieckim mieście i wsi monument poświęcony niemieckim ofiarom I Wojny Światowej.
To wszystko jest świadectwem istnienia w tym miejscu jeszcze kilkadziesiąt lat temu prężnie rozwijającej się prawobrzeżnej części miasta Forst. Jak doszło do tego, że dziś cała zabudowa znikła z powierzchni ziemi i na jej miejscu rośnie gęsty las? “Gwoździem do trumny” zagłady miasta była uchwała Prezydium Rządu z 3 stycznia 1951 r. w sprawie akcji robót rozbiórkowych, w celu pozyskania cegły rozbiórkowej na pokrycie potrzeb Państwowego Planu Inwestycyjnego.
Ta nieszczęsna dla ziem zachodnich uchwała narzuciła poszczególnym województwom “kwoty cegieł rozbiórkowych” które miały dostarczyć na poczet wykonania planu narodowego oraz działań Funduszu Odbudowy Stolicy.
Znikały z powierzchni ziemi całe starówki i wsie, które można by było odbudować. Chyba nigdzie skala tego zjawiska nie była tak duża jak w Zasiekach. Najpierw zostały przez Rosjan rozszabrowane zakłady przemysłowe, potem budynek po budynku zamieniał się w stos cegieł, a ludzie, którzy tu niedawno przyjechali pakowali się i przenosili się w inne regiony.
