O Koźle często toczyły się walki i przechodziło ono z rąk do rąk. W połowie XVIII wieku, Austriacy …ponownie zdobyli miasto po miesiącu oblegania powróciło …z powrotem do Prus. Po tym zdarzeniu król Prus Fryderyk II Wielki od 1746 do 1754 roku osobiście doglądał budowy fortyfikacji. Wojna siedmioletnia w 1758 roku przyniosła kolejne walki i prawie półroczne blokowanie przez wojska austriackie. Twierdzy kozielskiej i tak nie udało się zdobyć. Modernizacja Twierdzy w latach 1765- 1790 przyniosła umocnienie prawobrzeżnego przyczółku mostowego, przekopanie wokół niego kanału, do którego skierowano koryto Odry, co utworzyło sztuczną wyspę. Wybudowano nowe i rozbudowano istniejące reduty, których ostatecznie powstało sześć: Rogowska, Orla, Kłodnicka, Kobylicka, Większycka i Reńskowiejska. Zbudowano umocnienia, kazamaty, prochownie i koszary. Wzmocnione zostały wały obronne, powstały nasypy i zapory wodne, a wszystko po to, by w razie konieczności można było zatopić cały teren. Dodatkowo zwiększono liczbę dział. Kolejna rozbudowa Twierdzy Koźle miała miejsce od 1797 roku. Wykonano wtedy podziemny rurociąg doprowadzający do Koźla wodę pitną, a na przedpolu wzniesiono fort- wieżę.
Fort Fryderyka Wilhelma, zwany także Basztą Montalemberta, zbudowany został jako jedna z ostatnich i najdalej wysuniętych elementów wchodzących w skład fortyfikacjiTwierdzy Koźle, jako część prawobrzeżnych umocnień prawej strony rzeki Odry, a swym zasięgiem fort obejmował wieś Kłodnicę oraz dwie pierwsze śluzy Kanału Kłodnickiego. Jego budowę rozpoczęto w 1805 roku, lecz trwające działania wojenne spowodowały, że zakończenie prac przeciągnęło się aż do roku 1829. Na początku XX wieku, po kasacji Twierdzy Koźle, fort przekształcono na browar.
