Jest to jedyny w Poznaniu niezrujnowany fort pośredni starego typu.
Mowa tu o Fortcie IXa Witzleben zbudowanym w latach 1877–1880. 1914 roku na dziedzińcach zbudowano kilka nowych schronów dla załogi, a także wartownię na drodze krytej.
W 1931 r. zmieniono patronów na polskich, Fort IXa otrzymał imię pułkownika Wincentego Aksamitowskiego.
W 1939 roku na lewym barku postawiono betonowy schron obserwacyjno-bojowy. W czasie okupacji zniesiono prawy bark wraz z odcinkiem fosy.
Podczas bitwy o Poznań, 26 stycznia 1945 r. po godzinie 18, fort i Lasek Dębiecki został ostrzelany ogniem artyleryjskim. Dzięki temu Niemcy broniący linii kolejowej uciekli, a czerwonoarmiści wdarli się na tereny wokół fortu, oskrzydlili fort i późnym wieczorem próbowali się dostać do wnętrza. Nie udała się próba wejścia do fortu przez wysadzenie pancernych włazów. Saperzy wrzucili do kominów wentylacyjnych łatwopalną mieszankę i zapalili ją granatami ręcznymi. Załoga fortu ewakuowała się w panice. Część żołnierzy niemieckich uciekła, do niewoli zabrano.
Fort IX Brünneck był pierwszym z poznańskich fortów zewnętrznego pierścienia. Powstał w latach 1876-1880, przez co otrzymał bardzo staranne wykończenie architektoniczne. Głównym elementem warowni jest wał artyleryjski, otaczający dwa dziedzińce, na nim znajdowało się miejsce dla dział artyleryjskich, które miały razić przedpole. Ważnym elementem są koszary w tylnej części fortu. Przy dziedzińcach znajdują się dwie duże prochownie. Do czasu wybuchu I wojny światowej obiekt był kilkukrotnie modernizowany.
Fort w okresie Powstania Wielkopolskiego był kilkukrotnie zdobywany przez Powstańców w tym oddział Arkadego Fiedlera i ostatecznie przejęty na początku stycznie 1919 roku, później użytkowany przez Ochotniczą Legię Kobiet czy też 7 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. Od 1931 roku Fort nosił imię Edmunda Taczanowskiego. W okresie międzywojennym zainstalowano działo przeciwlotnicze, a w roku 1939 zbudowano dwa żelbetowe schrony na ciężkie karabiny maszynowe. Podczas Kampanii Wrześniowej fort jak i cała twierdza nie był broniony.W 1944 roku zadaszono fosy i rozpoczęto w nich produkcję wojenną, podobnie dostosowano resztę pomieszczeń.
Dnia 27 stycznia 1945, Fort IX zdobyły jednostki 27 Dywizji Piechoty Armii Czerwonej.
Krótko po wojnie był użytkowany przez Wojsko Polskie, a potem zaadaptowany na magazyny, zakład mięsny, mieściła się tam również milicja. Dzisiaj jest tam klub motocyklowy.
Dodaj komentarz