Zamek obronny w Bobrownikach

Zamek bobrownicki powstał w dwóch etapach na przełomie XIV i XV w.
W latach 1358, 1364 i 1365 zamek w Bobrownikach odwiedził Kazimierz Wielki.
Warownia pełniła funkcję komory celnej na trakcie wiodącym do Torunia i obronną przy prze­pra­wie na Wiś­le, tworząc jed­en z naj­waż­niej­szych pun­któw na ma­pie księ­stwa. Po śmierci króla Kazimierza Wielkiego zamek bobrownicki był siedzibą kolejnych władców lennych ziemi dobrzyńskiej. W roku 1391 r. w wyniku konfliktu pomiędzy ostatnim z nich księciem Władysławem Opolskim a królem Władysławem Jagiełłą nieskutecznie oblegany przez wojska polskie. Po odparciu interwencji królewskiej Władysław Opolczyk sprzedał całe terytorium krzyżakom. Odtąd władali oni ziemią dobrzyńską z zamku w Bobrownikach. Doceniając strategiczne położenie wa­ro­wni, Krzy­ża­cy przy­stą­pi­li do or­ga­ni­za­cji w tym mie­jscu wój­to­stwa, Bo­bro­wni­ki sko­rzy­sta­ły na o­bec­no­ści pa­nów za­kon­nych, bo­wiem za cza­sów u­rzę­do­wa­nia wój­ta Gott­frie­da von Hot­zfel­da o­sa­da o­trzy­ma­ła sta­tus mia­sta.