Obronny zamek w Inowłodzu był jedną z blisko pięćdziesięciu murowanych warowni, zbudowanych za życia i panowania Kazimierza Wielkiego. Wystawiony w latach 1356-66 pełnić miał funkcję siedziby lokalnej administracji i punktu obronnego przy granicy Polski z państwem książąt mazowieckich. Zabezpieczał też pobliski bród i komorę celną na szlaku handlowym, który w tym miejscu przekraczał Pilicę. Strategiczne położenie zamku sprawiło, że kilkakrotnie toczyły się o niego zacięte potyczki, co finalnie doprowadziło do jego zniszczenia. Nie wiadomo dokładnie, jakie wydarzenie miało decydujący wpływ na ostateczny upadek warowni, ale powszechnie uważa się, że podminowali ją i wysadzili w powietrze wycofujący się w 1657 Szwedzi. Później nikt nie podjął już skutecznej próby ratowania budowli, której stan przez kolejne dwa stulecia systematycznie pogarszał się, a traktowanie murów jako kamieniołomu w drugiej połowie XIX wieku sprawiło, że ich pozostałości przestały być widoczne na powierzchni gruntu.
