Muzeum usytuowane jest w korytarzu kazamatowym tworzącym Estakadę Zachodnią Fortu Winiary.
Estakada Zachodnia służyła do komunikacji pomiędzy Fortem Winiary a zbudowanym na końcu Małej Śluzy Fortem Hakego. Do końca roku 1918 roku twierdza Poznań obsadzona była przez jednostki pruskie. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę na terenie fortów stacjonowały jednostki Wojska Polskiego. W 1939 roku większość z nich weszła w skład Armii „Poznań”.
W jednej z ekspozycji przedstawiony jest polski karabin przeciwpancerny UR wz. 35.
Wraz z rozwojem broni pancernej, czołgów czy wozów pancernych, powstała potrzeba stworzenia taniej i skutecznej broni przeciwpancernej. Prace nad nowym typem karabinu rozpoczęły się już w 1932 r., ale nabrały tempa w 1935 r., kiedy projekt przedstawił absolwent Politechniki Warszawskiej Józef Maroszek. Pociski wystrzeliwane z karabinu przygotowanego przez Maroszka i jego zespół konstruktorów z Państwowej Fabryki Karabinów w Warszawie z odległości 300 metrów, były w stanie przebić płytę pancerną grubości 15 milimetrów. Użycie tej broni przez polskich żołnierzy w kampanii wrześniwej 1939 r. było dla Niemców dużym zaskoczeniem, gdyż parametry użytkowe karabinu pozwalały przestrzelić pancerz jednego z najnowocześniejszych niemieckich czołgów PzKpfw IV z odległości 100 metrów. Wz. 35 był karabinem powtarzalnym z zamkiem ślizgowo-obrotowym, miał wymienną lufę z hamulcem wylotowym, który zmniejszał siłę odrzutu. Broń zasilał jednorzędowy magazynek na 4 naboje kalibru 7,92 milimetra. Karabin wyposażony był także w dwójnóg, który stabilizował broń w trakcie strzelania.
Oraz prezentowany jest rower przystosowany do użytku wojskowego z fabryki Adama Kamińskiego. Podczas konfliktów zbrojnych rower stawał się pojazdem militarnym, tworzono kompanie rowerowe. Podczas II wojny światowej wykorzystywane były nie tylko przez walczące strony, ale również przez oddziały partyzanckie. Wojsko Polskie używało rowery Warszawskiej fabryki A. Kamińskiego. Rowery w 1939 roku otrzymał Pluton kolarzy z 36. Pułku Piechoty Legii Akademickiej.
